-
1 ἐπι-λείπω
ἐπι-λείπω, ausgehen, mangeln, bes. im aor., fehlen, bes. von Vorräthen wie Lebensmitteln; περιγίγνεσϑαι δ' αὐτῷ μηδέν, μἡ μέντοι μηδ' ἐπιλείπειν Ar. Plut. 554; ἵνα μὴ ἐπιλίπῃ κατεσϑιόμενα Her. 3, 108; τῷ σίτῳ ἐπιλιπόντι, durch Getreidemangel, πιέζεσϑαι, Thuc. 3, 20; τῆς τροφῆς ἐπιλελοιπυίας Plat. Polit. 274 c; ὥςτε τὸν λόγον μηδέποτε ἐκλιπεῖν Prot. 334 e; τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπε Xen. An. 4, 7, 1 u. öfter; ἐπιλείπει τὰ φρέατα, die Brunnen versiegen, Dem. 14, 30; vgl. Her. 7, 48; auch mit dem acc. der Person, ὕδωρ μιν ἐπέλιπε, es gebrach ihm an Wasser, 7, 21; τὸ δὲ στράτευμα ὁ σῖτος ἐπέλιπε, der Mundvorrath war dem Heere ausgegangen, Xen. An 1, 5, 6; vgl. γλαῦκες ὑμᾶς οὔποτ' ἐπιλείψουσι Ar. Av. 1106; kom. τοὺς πρεσβύτας ἐπιλείψει τὸ πέος Eccl. 620; ἐπειδὰν αὐτοὺς ἐπιλίπωσιν αἱ ἐλπίδες Thuc. 5, 103; κινδυνεύει ἡ τοῦ Εὐϑύφρονός με μοῦσα ἐπιλελοιπέναι Plat. Prot. 409 d; ἐπιλείπει με ὁ χρόνος, ἡ ἡμέρα, es gebricht mir an Zeit, der Tag geht mir darüber aus, Lys. 12, 1 Isocr. 1, 11 Dem. 18, 296, u. oft bei Rednern; Sp. auch mit dem dat., wie Plut. ταῖς ἐῤῥωμενεστάταις φύσεσιν ἐπιλείπει τὸ ϑαῤῥεῖν Cic. 42; Ael. H. A. 8, 17. – Trans., verlassen, ὁ Σκάμανδρος ἐπέλιπε τὸ ῥέεϑρον, verließ sein Bette, d. i. trocknete aus, Her. 7, 43; οὐδὲν τῶν ἐμῶν, ich lasse es von meiner Seite an Nichts fehlen, Plat. Prot. 310 e; μ υρία ἐπιλείπω λέγων Phil. 26 b; μηδὲν ἐλέγχων ἡδονῆς τε καὶ ἐπιστήμης 52 d, ich unterlasse zu prüfen; pass., ἡ φορὰ ἐπιλέλειπται παντὸς ἀριϑμοῦ Plat. Epin. 978 a; – τὸ ἐπιλειπόμενον τῆς φάλαγγος, der zurückbleibende Theil, Xen. An. 1, 8, 18.
-
2 επιλειπω
1) оставлять (позади)τὸ ἐπιλειπόμενον ἤρξατο δρόμῳ Xen. — остальная (т.е. отставшая) часть (войска) пустилась бежать (вдогонку)
2) оставлять без внимания, упускатьὡς οὔτ΄ ἂν τῶν ἐμῶν ἐπιλίποιμι οὐδέν, οὔτε τῶν φίλων Plat. — я не пожалел бы ни своего ни чужого;
μυρία ἐπιλείπω λέγων Plat. — я обхожу молчанием множество (прочих) обстоятельств3) подходить к концу, кончаться, истощаться, иссякать(ἐπιλείπει τὰ φρέατα Dem.; οὐκ ἐπιλείπει ἥ θάλασσα ὥσπερ οἱ ποταμοί Arst.; ἐπιλιπούσης τῆς δυνάμεως Plut.)
τὰ ἐπιτήδεια ἐπέλιπε Xen. — продовольствие вышло;κοῖον ὕδωρ οὐκ ἐπέλιπε ; Her. — какой воды хватило бы (чтобы напоить войско Ксеркса)?;τοῦ ἡλίου τὸ φῶς ἐπέλιπε Plut. — наступило затмение солнца;ἐπειδὰν αὐτοὺς ἐπιλίπωσιν αἱ φανεραὴ ἐλπίδες, ἐπὴ τὰς ἀφανεῖς καθίστανται Thuc. — когда у них не станет ясных надежд, они хватаются за призрачные4) не хватать, недоставатьἐπιλείψει με λέγοντα ἥ ἡμέρα Dem. и με διηγούμενον ὅ χρόνος NT. — чтобы рассказать (об этом), мне дня ( или времени) не хватит;
σῖτος ἐπιλιπών Thuc. — нехватка продовольствия, голод -
3 ἐπιλείπω
ἐπι-λείπω, ausgehen, mangeln, bes. im aor., fehlen, bes. von Vorräten wie Lebensmitteln; τῷ σίτῳ ἐπιλιπόντι, durch Getreidemangel; ἐπιλείπει τὰ φρέατα, die Brunnen versiegen; auch mit dem acc. der Person, ὕδωρ μιν ἐπέλιπε, es gebrach ihm an Wasser; τὸ δὲ στράτευμα ὁ σῖτος ἐπέλιπε, der Mundvorrat war dem Heere ausgegangen; ἐπιλείπει με ὁ χρόνος, ἡ ἡμέρα, es gebricht mir an Zeit, der Tag geht mir darüber aus. Trans., verlassen, ὁ Σκάμανδρος ἐπέλιπε τὸ ῥέεϑρον, verließ sein Bette, d. i. trocknete aus; οὐδὲν τῶν ἐμῶν, ich lasse es von meiner Seite an nichts fehlen; μηδὲν ἐλέγχων ἡδονῆς τε καὶ ἐπιστήμης, ich unterlasse zu prüfen; τὸ ἐπιλειπόμενον τῆς φάλαγγος, der zurückbleibende Teil